უბრალოდ მომბეზრდა, შენი დედამიწა
მარტივი ზმნების და ცოდვების სალაგი,
დამშვიდდი! არ ვღელავ, უბრალდ გამიწყდა
მეშვიდე ნერვი და ჰაერის მარაგი.
არ მიჭირს სუნთქვა და მაინც ვერ ვიკმარე,
შენი ნაჩუქარი სასუნთქი მასალა...
გადავთვლი აქედან სახლამდე იარდებს...
მანძილმა ძალ-ღონე მთლად გამომაცალა.
შენაც ფიქრობდი რომ წამია სიცოცხლე?!
ოდესღაც, მეც თითქოს არ მწამდა მომავლის,
მუხა გევედრები ფეხს ნუღარ იკოჭლებ,
იცოდე ვიღაცა მოვა და მოგაჭრის,
მუხა ბებერი ხარ, და მგონი უტვინო,
ჩემს ბოდვას შენ გარდა არავინ იამებს,
ვიცი რომ რთულია შეშლილებს უსმინო,
იცი? მთვრალი ვარ და იმიტომ მიმართლებს.
Kommentaare veel ei ole.
Lisa kommentaar, ole esimene!