44, Tbilisi, Georgia
არ ვტირივარ, არ გიხმობ, არცა ვწუხ,
გაივლის... ყოველს ქარი გაფანტავს.
ოქროსფრად ჭკნობა მომიჭერს მარწუხს,
ახალგაზრდობა მორჩა, დამთავრდა.
უკვე ფეთქვითაც დაიტყობ სხვა ნირს,
- გულზე ყინვა ვით ნატყვიარობს...
ვერ შეგიტყუებს ფოთლები მხმარი,
ფეხშიშველს სტვენით სახეტიალოდ.
შენ - მოთარეშე სულო! მინავლდი -
მჭერმეტყველების ჩაგიქრა ცეცხლი,
უკვე სიყუჩე გავსებს პირამდე
და უხალისო, წყნარ გრძონობებს ეტრფი.
სურვილებითაც გავხდი მომჭირნე,
შენ გნახე სიზმრად, თუ ყოფა ჩემი?
ვით გაზაფხულის ექომ ვაჭენე
ამ ცვარეულზე ვარდისფერ ცხენით.
ყველას არყოფნის გვეცემა ელდა,
მიწა მიიღებს ნეკერჩხლის ფოთლებს...
კურთხეულ იყოს, რაც აღმოცენდა,
რომ იყვავილოს და ჭკნობით მოკვდეს.
19 views
There are no comments yet.
Leave your comment, start the discussion!