ზოგჯერ გულს ისე გტკენენ, გაქრობა გინდა, გულის ამოგლეჯვა გინდა, მაშინ თანახმა ხარ დედამიწას გაეცალო, ყველაფერზე ხარ წამსვლელი ოღონდ, ეს ტკივილი მოიშორო, სულს ამოგგლეჯენ, გაგთელავენ, გიღალატებენ, ცრემლების ღვრაში გადის დრო, მერე კი ტკივილს ეჩვევი,, ეჩვევი და შემდეგ ურცხვად მოდიან,პატიებას გთხოვენ, უგულო ბოდიშს გიხდიან, თითქოს ისევ გულის ტკენას ცდილობენ, ხვდები რომ შენში შენ აღარ არსებობს,ყინულივით ცივი ხარ, გულის რაღაც უჯრედი მკვდარია, მას უყურებ, თვალები გიცრემლიანდება, და ისევ ამ უდიდესი ტკივილის ფონზე, მხოლოდ ერთი სიტყვაღა დაგრჩა სათქმელი, დრო არითმენს.. ამბობ მშვიდობით. მუხლების ძაგძაგით დგები და სამუდამოდ ეცლები მასაც და მასთან დაკავშირებულ იმ უდიდეს ტკივილსაც.
There are no comments yet.
Leave your comment, start the discussion!