მეძლიერმიყვარსიისფერთოვლის
ქალწულებივითხიდიდანფენა.
მწუხარეგრძნობაცივისისოვლის
დასიყვარულისასემოთმენა.
ძვირფასო! სულიმევსებათოვლით:
დღეებირბიანდამევბერდები!
ჩემსსამშობლოშიმემოვვლემხოლოდ
უდაბნოლურჯადნახავერდები.
ოჰ! ასეთიაჩემიცხოვრება:
იანვარსმოძმედარვეძნელები,
მაგრამმემუდამმემახსოვრება
შენითოვლივითმკრთალიხელები.
ძვირფასო! ვხედავ... ვხედავშენსხელებს,
უღუნოდდახრილსთოვლთადაფნაში.
იელვებს, ქრებადაკვლავიელვებს
შენიმანდილიამუდაბნოში...
ამიტომმიყვარსიისფერთოვლის
ჩვენიმდინარისხიდიდანფენა,
მწუხარეგრძნობაქროლის, მიმოვლის
დაზამბახებისწყებადდაწვენა.
თოვს! ასეთიდღისხარებამლურჯი
დადაღალულისიზმრითდამთოვა.
როგორმეზამთარსთუგადავურჩი,
როგორმექარმა…
There are no comments yet.
Leave your comment, start the discussion!