xameleon's blog
Поосторожней со словами,
Они и ранят,и казнят,
Они порой в душе,как камень,
Никем не убранный, лежат. ...
მე შენ მიყვარხარ
როცა წვიმს მაშინ,
ალბობენ მიწას,
და ირგვლივ ქარი გაავებული
კარსა და ფანჯრებს ვერ უხსნის კრიჭას...
შენ რომ გაუგებ და გაგიგებს ეს სულ სხვა არის,
ეს შეუძლია მხოლოდ და მხოლოდ ნამდვილ მეგობარს,
შენი ტკივილი რომ სტკივა და შენს ლხინს შეჰხარის,
შენ რომ ენდობი და ყოველთვის ისიც გენდობა..
მთელი ცხოვრება გვეჩქარება... ფიქრობ – "აი დავამთავრებ სწავლას და ცხოვრებით დავტკბები", "აი დავაგროვებ ცოტა ფულს და ცხოვრებით დავტკბები", " აი ვიპოვი მეორე ნახევარს და ცხოვრებით დავტკბები".... ოღონდ ეს "ცხოვრებით ტკბობა" რჩება ბოლო წამს, სიკვდილის წინ...
სანამ დედები "ფეისბუქში სხედან", საქმეც ხომ უნდა გააკეთოს ვინმემ :D:D
ეს ხვალ აღარ დაილია,
შენი ტრფობით გაილია დღენი.
შემოდგომაც მიიწურა,
უკვე ზამთარს მოხვევია ეშხი...