შენ ის სიგიჟე ხარ, რომელსაც თეთრი ხალათი არ ჭირდება... ის წარსული ხარ, რომელიც აწი უნდა მოხდეს და სუიციდი- რომელიც სიცოცხლის ხალისს მიბრუნებს... მობრუნებაც ხარ წასვლიდან და წასვლაც მთელი თავისი დარჩენებით... შენ ის ლექსი ხარ, რომელსაც ადრე თუ გვიან დავწერ, მაგრამ ხმამაღლა არასოდეს წავიკითხავ
There are no comments yet.
Leave your comment, start the discussion!