შენ,რომ მომიხურე კარი,
წვიმდა...
რა საშინლად წვიმდა,
გარეთ ალეწილი მარტის,
იდგა...
უშენობა იდგა.
იდგა მარტოობის დარი,
თავსხმა გაზაფხულის წვიმა,
მე კი სასწაულად დიდი,
მჭირდა...
უშენობა მჭირდა...
სადღაც წავედი და მერე,
თვალი შევაფეთე ტაძარს,
მივხვდი,რომ შენს იქიეთ კიდევ
იყო,
სხვა გზა იყო,რაღაც...
შენ,რომ მომიხურე კარი,
წვიმდა...
რა საშინლად წვიმდა,
გარეთ ალეწილი მარტის,
იდგა...
უშენობა იდგა.
There are no comments yet.
Leave your comment, start the discussion!